Η ΠΑ βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, ίσως μια από τις πιο
κρίσιμες στην ιστορία της μετά τον πόλεμο. Αυτό γιατί μετά την τελευταία
αγορά των 30 F-16 Adv. το 2005 καμία νέα αγορά μαχητικών δεν έγινε,
χάθηκαν κάποιιες ευκαιρίες για μεταχειρισμένα αεροσκάφη και το
κυριοότερο, η οικονομική κρίση δεν επιτρέπει πλέον την αγορά νέων
μαχητικών αεροσκαφών.
Δεδομένου ότι ακόμα και 40 νέα μαχητικά των προδιαγραφών που θέλει η ΠΑ αυτή την στιγμή θα κόστιζαν το ολιγότερο 5 και το περισσότερο 7 δισ. ευρώ!
Ήδη βρισκόμαστε 8 χρόνια από την τελευταία σημαντική παραγγελία και ο στόλος των μαχητικών δεν έχει ανανεωθεί. Και η αγορά του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους έπρεπα να είχε ολοκληρωθεί στα τέλη του 2008!
Για να είμαστε σοβαροί, στην παρούσα φάση μόνο με πρόγραμμα leasing,
ανάλογο με αυτό των FREMM μπορεί να ανανεωθεί με νέα μαχητικά ο στόλος
της ΠΑ.
Για την ώρα ο μόνο που συμβαίνει είναι τα παλαιά αεροσκάφη του στόλου της ΠΑ να γίνονται παλαιότερα και τα νεότερα, παλαιά.
Από το 2018 και μετά ο νυν στόλος των μαχητικών της ΠΑ απλώς
δεν θα μπορεί ούτε στα βασικά του να εκτελεί τις αποστολές που είναι
απαραίτητες για την εθνική ασφάλεια.
Και για να αξιολογηθούν τα νέα μαχητικά, υπογραφεί νέο
συμβόλαιο, παραληφθούν και αξιοποιηθούν τα νέα μαχητικά, απαιτείται
χρονικό διάστημα κατ'ελάχιστον επτά ετών! Άρα είμαστε ήδη σε "κενό
ασφαλείας"!
Την ίδια στιγμή άλλα προγράμματα ίσης δυναμικής όπως αυτά του εκσυγχρονισμού βρίσκονται σε αναστολή.
Η ΠΑ στηρίζεται σήμερα σε δύο κύριους τύπους μαχητικών
αεροσκαφών και 6 διαφορετικές τους εκδόσεις: Τα F-16 block
30/50/52+/Adv. και τα Mirage 2000EGM/BGM και «-5».
Οι υπόλοιποι δύο τύποι τα αναβαθμισμένα F-4E AUP και τα A-7E/TA-7C
μοιραία οδεύουν προς το τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής. Για τα μεν
A-7E αυτό ίσως επεκταθεί μέχρι το 2014/15 για τα F-4E τοποθετείται όχι
αργότερα του 2020.
Το διάστημα μέχρι το 2020 είναι κρίσιμο από πολλές απόψεις. Είναι η
μείωση της οροφής των μαχητικών εξαιτίας αποσύρσεων, χωρίς
αντικαταστάσεις είναι όμως και η πρωτοφανής ενίσχυση της τουρκικής
Αεροπορίας με αναβαθμισμένα F-16 αλλά φυσικά και με F-35. Ενώ περνά ο
καιρός η ΠΑ θα αποδυναμώνεται την ώρα που η τουρκική θα ενισχύεται
σημαντικά.
Το πρόβλημα θα επιδεινωθεί και με την σταδιακή απαξίωση των F-16
block 30 και σε δεύτερο χρόνο των F-16 block 50 αλλά και των Mirage
2000EGM. Είναι αυταπόδεικτο πως η «περίοδος χάριτος» από τις πρόσφατες
αγορές των F-16 block 52+/Adv. και Mirage 2000-5 εξαντλείται. Το ίδιο
εξαντλούνται και οι λύσεις. Τα οικονομικά της χώρας δεν επιδέχονται
αγορά νέου μαχητικού. Ταυτόχρονα εξαντλούνται και λύσεις όπως
μεταχειρισμένα F-16 (δεν μπορούν να δώσουν οι ΗΠΑ) αλλά και των F-15
(αποδεικνύονται πολύ ακριβά).
Ως εκ τούτου μόνο σε δύο κατευθύνσεις μπορεί να κινηθεί η ΠΑ: Η πρώτη
αφορά την προμήθεια μεταχειρισμένων Mirage 2000 (και τον εκσυγχρονισμό
τους υπό όρους) και η δεύτερη την εκκίνηση του προγράμματος αναβάθμισης
των F-16.
Το πρώτο έχει να κάνει με την αγορά της Βραζιλίας των
μαχητικών JAS-39 Gripen. Αποτέλεσμα της αγοράς αυτής είναι η απόσυρση
αρχές του 2014 των 12 μαχητικών που χρησιμοποιούσε επί μισθώσει Mirage
2000C/D.
Τα αεροσκάφη θα επιστραφούν στη Γαλλία. Μια κρούση της
Ελλάδας προς τη Γαλλία για την παραχώρηση των αεροσκαφών αυτών θα
μπορούσε να αποτελέσει θέμα προς διαπραγμάτευση. Ταυτόχρονα η γαλλική
Αεροπορία πρόκειται να αποσύρει τα δικά της Mirage 2000C που διαθέτει
μέχρι το 2020.
Μια λύση θα ήταν η παραχώρηση των βραζιλιάνικών αεροσκαφών μαζί με
ακόμη 12 γαλλικά Mirage σε ένα σύνολο 25 περίπου αεροσκαφών. Αυτό θα
μπορούσε να γίνει άμεσα και σε σύντομο χρόνο. Μαζί με αυτά τα 24
αεροσκάφη συν τα 19 Mirage 2000EGM/BGM η ΠΑ θα μπορούσε να έχει μια
αύξηση της δύναμης των Mirage 2000 στα σχεδόν 45 αεροσκάφη σχηματίζοντας
δύο Μοίρες. Όλα τα παραπάνω βρίσκονται στο ίδιο περίπου επίπεδο με
ραντάρ RDM3 και RDI (στην περίπτωση των γαλλικών Mirage και της
Βραζιλίας).
Εάν όμως παράλληλα η ΠΑ ζητούσε μια λύση πακέτο η οποία θα
συμπεριελάμβανε και αναβάθμιση τους στο επίπεδο του MF 2000 (Μαροκινά
F-1) τότε οι Γάλλοι μετά και το «κάζο» της Βραζιλίας θα ήταν
διατεθειμένοι να βάλουν «αρκετό νερό στο –ακριβό- γαλλικό κρασί» τους.
Έτσι και εάν υπήρχε συμφωνία για λύση πακέτο προμήθειας
μεταχειρισμένων Mirage 2000 και αναβάθμισης (η οποία στην περίπτωση του
Μαρόκου κοστολογείται στα 8 με 9 εκατ. $) θα μπορούσαν να προφέρουν τα
24 με 25 αεροσκάφη σε πολύ χαμηλή τιμή ενδεχομένως και 1 ή 2 το πολύ
εκατ. $ το κομμάτι.
Με ένα κόστος 360 εκατ. $ η ΠΑ θα μπορούσε να βρεθεί με δύο
μοίρες αεροσκαφών ικανά να εκτοξεύουν MICA, Exocet, να φέρουν το
ατρακτίδιο Damocles και να έχουν ικανότητες αέρος-εδάφους με το νέο
βλήμα AASM. Το πακέτο αναβάθμισης MF2000 μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς
προβλήματα και στα Mirage 2000.
Από την άλλη πλευρά ο εκσυγχρονισμός των F-16 block 50 και 52+ σε
επίπεδο Adv. θεωρείται αυτονόητος, αλλά όχι τόσο ώστε να έχει ξεκινήσει.
Η τοποθέτηση ενός ενεργού ραντάρ ηλεκτρονικής διάταξης φάσης AESA θα τα
καθιστούσε επίφοβους αντιπάλους.
Σε αντίθετη περίπτωση το μόνο που θα γίνει είναι να βλέπουμε τη
σταδιακή απαξίωση της δύναμης των μαχητικών της ΠΑ σε ένα κόσμο αλλά και
ένα πεδίο μάχης που μεταβάλλεται ραγδαία και οι λύσεις για την
Αεροπορία να γίνονται όλο και πιο δύσκολες και δαπανηρές.
Αυτές όμως είναι μόνο μεσοπρόθεσμες και θα πρέπει να έχουν –τουλάχιστον –
αποφασιστεί εντός του 2014. Τα 6 μόλις χρόνια που μεσολαβούν μέχρι το
2020, όταν η Τουρκία θα παρατάσσει στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου 170
αναβαθμισμένα F-16 και αρκετά F-35 είναι ελάχιστος χρόνος.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
