Ο Αντώνης Κυριάκου Φωστηρίδης γεννήθηκε στο Ερουκλί ms Μπάφρας του Πόντου το 1912 και ήταν κάτοικος Κρηνίδων Καβάλας όπου εργαζόταν ως αγροφύλακας. Στον στρατό υπηρέτησε ως λοχίας και γι' αυτό πήρε το προσωνύμιο Τσαούς με το οποίο και ήταν κυρίως γνωστός.
Ο πατέρας του, Κυριάκος, ήταν αντάρτης στον Πόντο το διάστημα 1916-1922.
Ο Φωστηρίδης αναδείχθηκε αρχηγός ανταρτικής ομάδα 15-17 αντρών, κυρίως συγχωριανών του. Στη συνέχεια ήρθε σε επαφή με άλλες μικρές ανεξάρτητες ομάδες όπως του Παντελή Παπαδάκη που δρούσε στο Φαλακρό Δράμας, του Αναστάσιου Αβραμίδη που δρούσε στο δάσος ms Ελατιάς (Καρά-ντερε) και του Θεόδωρου Μικρόπουλου που δρούσε οτο Μπαϊράμ-τεπε. Η πρωτοβουλία του Φωστηρίδη να εξοντώσει με αιφνιδιαστική επίθεση το μικρό τμήμα του ΕΛΑΣ στο Τσάλ-νταγ την Πρωτοχρονιά του 1944, κυρίως όμως η σκληρότητα και η αποτελεσματικότητα με την οποία ενήργησε στην προκειμένη περίπτωση, τον καθιέρωσαν ως αδιαφιλονίκητο αρχηγό των εθνικιστών ανταρτών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.
Τον Φεβρουάριο του 1944 μάλιστα ορίστηκε και επίσημα Γενικός Αρχηγός των «Εθνικών Αντιστασιακών Ομάδων» (ΕΑΟ) με τις ευλογίες της κυβέρνησης του Καΐρου και του Συμμαχικού Στρατηγείου τη Μέσης Ανατολής. Το τελευταίο ανέλαβε να ενισχύσει τις ΕΑΟ σε όπλα, υλικά και χρήματα με εισήγηση του Βρετανού συνδέσμου αξιωματικού Μίλερ, που είχε στο μεταξύ μεταπηδήσει στους εθνικιστές αντάρτες εγκαταλείποντας τον ΕΛΑΣ. Ο Φωστηρίδης πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά του βουλγαρικού στρατού και τραυματίστηκε επανειλημμένα.Φαίνεται πάντως ότι είχε αναπτυχθεί μια ιδιαίτερα φιλική σχέση και προφανώς ιδεολογική ταύτιση με τον Βρετανό σύνδεσμο Μίλλερ, αφού ο τελευταίος εκτός από τις κολακευτικές αναφορές του προς τους ανωτέρους του, επιχείρησε κατά την απελευθέρωση να εξασφαλίσει την προνομιακή μεταχείριση των ΕΑΟ από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας αλλά και τη νέα βουλγαρική κυβέρνηση αποσκοπώντας παράλληλα στον αποκλεισμό του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Εκεί έχουμε και την συμφωνία του Βουλγαρικού Στρατού με τον Φωστηρίδη κατόπιν της μεσολάβησης του Μίλλερ ώσπου τελικά η υπηρεσία του αναγκάστηκε να ανακαλέσει τον Βρεττανό εξαιτίας και αυτού του γεγονότος δηλαδή της αυθαίρετης πρωτοβουλίας του.
Ο Φωστηρίδης ωστόσο δεν εγκατέλειψε την πολεμική δράση, ενώ παράλληλα καλλιεργούσε πολιτικές φιλοδοξίες. Τον Δεκέμβριο του 1944 βρέθηκε στην Αθήνα όπου πήρε μέρος σε μάχες κατά του ΕΛΑΣ. Τον Αύγουστο του 1948 του απονεμήθηκε ο βαθμός του αντισυνταγματάρχη πυροβολικού και ορίστηκε διοικητής του «Τάγματος Φωστηρίδη» στο οποίο στρατεύτηκαν πολλά πρώην μέλη των ΕΑΟ. Το 1952 εξελέγη βουλευτής Δράμας με τον «Ελληνικό Συναγερμό». Πέθανε από ανίατη ασθένεια στις 31 Αυγούστου 1979 στη Δράμα.
Λόγω της αποφασιστικότητας αλλά και επιθετικότητας με την οποία αντιμετώπισε στην περίοδο της Κατοχής τον ΕΛΑΣ, καθώς και εξαιτίας της ενεργού συμμετοχής του στον Εμφύλιο Πόλεμο με τον Ελληνικό Στρατό, αντιμετωπίζεται με μεγάλη εχθρότητα από τις αριστερές πηγές (Βαλιούλης 1985, Χατζηκαλογιάννης 1986, ΠΟΑΕΑ Καβάλας 1995). Από την άλλη πλευρά όμως του πολιτικού φάσματος, αντιμετωπίζεται ως ήρωας (Παπαθανασίου 1988, Αντωνιάδης 1997: 1ος τόμος, 9-12). Το αποτέλεσμα της πόλωσης αυτής είναι να μην υπάρχει ως τώρα μια επιστημονική, νηφάλια και αμερόληπτη, παρουσίαση της ζωής και της δράσης του ανθρώπου που αποτέλεσε ηγετική μορφή στην ένοπλη αντίσταση κατά της βουλγαρικής κατοχής.
stoxos.gr
