Στις 2 Μαρτίου του 1941 ο Μουσολίνι φτάνει στην Αλβανία με συνοδεία 12 καταδιωκτικών πιλοτάροντας
ο ίδιος ένα τρικινητήριο αεροσκάφος προκειμένου να παρακολουθήσει από κοντά...
την έναρξη της "Εαρινής Επίθεσης". Μαζί του είναι και ο αρχηγός του επιτελείου της αεροπορίας Πρίκολο.
την έναρξη της "Εαρινής Επίθεσης". Μαζί του είναι και ο αρχηγός του επιτελείου της αεροπορίας Πρίκολο.
Περιοδεύει όλες τις μονάδες στρατού που βρίσκονται στην περιοχή, επισκέπτεται μεραρχίες, τάγματα,
λόχους, επισκέπτεται ακόμα και τραυματίες προκειμένου να εμψυχώσει τα στρατεύματα του αφού αυτή
είναι η τελευταία του ευκαιρία να δείξει ότι οι Ιταλοί μπορύν να παρουσιάσουν μια σοβαρή νίκη έναντι των Ελληνικών στρατευμάτων.
Η περίφημη επίθεση "Primavera" που διήρκεσε επί μακράν (από τις 9 έως τις 25 Μαρτίου) καταγράφηκε
στην ιστορία ως "νέες Θερμοπύλες".
Ο ίδιος ο Μουσολίνι στις 10 Ιουνίου 1941 αποκάλυψε ότι στο Αλβανικό μέτωπο είχε στείλει 631.270 αξιωματικούς και στρατιώτες, ικανούς και εμπειροπόλεμους, 15.591 αυτοκίνητα, 83.072 μεταγωγικά,
704,150 τόνους πυρομαχικών και εφοδίων εκτός από κείνα που είχαν μεταφερθεί στην Αλβανία
πριν από τις επιχειρήσεις.
Είναι δε τόση η ανάγκη του να κερδίσει την επίθεση αυτή που η υπεροπλία του Ιταλικού στρατού,
φαίνεται καθαρά στον στρατιωτικό χάρτη της εποχής.
Το εν λόγω ύψωμα (υψόμετρο 731 μ.) βρίσκεται περί τα 20 χλμ. βόρεια της Κλεισούρας. Ήταν ένα από τα ισχυρότερα ερείσματα που κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός κατά τους χειμερινούς αγώνες που προηγήθηκαν, κλειδί της όλης τοποθεσίας στον κεντρικό τομέα της Αλβανίας.
Η παραμονή σε ελληνικά χέρια του υψώματος αυτού καταδίκαζε κάθε προσπάθεια των Ιταλών αφού
βρίσκεται ανάμεσα στα όρη Τομόρι και Τρεμπεσίνα και εμποδίζει την οποιαδήποτε διέλευση εχθρικών στρατευμάτων από την περιοχή αυτή.

Το 3ο τάγμα του Ταγματάρχη Χειμαριώτη θα αντιμετώπιζε τη Μεραρχία «Κάλιαρι»
(με τα 63ο και 64ο Συντάγματα Πεζικού και το 50ο Σύνταγμα Πυροβολικού).
Το 2ο Τάγμα του Δημήτρη Κασλά είχε να αντιμετωπίσει την Μεραρχία «Πούλιε»
(με το 71ο και το 72ο Συντάγματα Πεζικού, την Λεγεώνα των μελανοχιτώνων με τα 152ον και 155ον
τάγματα Μελανοχιτώνων και την 15η Μοίρα Πυροβολικού και βέβαια την Αεροπορία).
Επίσης για τον κεντρικό τομέα στάθμευσαν ως εφεδρεία η 5η Μεραρχία «Πουστερία» και η Μεραρχία
«Σιένα» .
Το Πυροβολικό στην Τρεμπεσίνα θα αντιμετώπιζε την Μεραρχία «Πινερόλο» από τον αυχένα Σεσικούτ
μέχρι την κορυφή. Συμπληρωματικά υπήραν ακόμα άλλες 5 μεραρχίες Ιταλών δεξιά αριστερά που
περίμεναν ως εφεδρείες..
Πριν καν χαράξει η ημέρα, ήταν 6:30 όταν, ο Μουσολίνι, ο διοικητής της Στρατιάς στρατηγός Τζελόζο, ο αρχιστράτηγος Καμπαλιέρο και οι επιτελείς τους ανέβηκαν στο παρατηρητήριο και έδωσαν τη διαταγή
για να ξεκινήσει η επίθεση.
Η μάχη ξεκινά.
17 ημέρες κόλασης. Είναι χειρότερο απ’ ότι περίμεναν. Το κύριο βάρος ρίχνεται στο ύψωμα 731. Εκεί οι σύγχρονοι ΄300΄ προσπαθούν πάση θυσία, ξεπερνώντας πολλές φορές τον εαυτό τους και τα όριά τους,
να κρατήσουν το περιμάχητο ύψωμα. Αν δεν το καταφέρουν, διασπάται το μέτωπο και καταρρέει όλη η
αμυντική γραμμή με ολέθριες συνέπειες.
250 αεροπλάνα, 400 κανόνια και όλμοι όλων των διαμετρημάτων σφυροκοπούν ακατάπαυστα με 100.000 βλήματα πυροβολικού ποικίλου διαμετρήματος μέσα σε δύο ώρες, ισοπεδώνοντας τα πάντα.
Το 2ο Τάγμα Πεζικού Τρικάλων με διοικητή τον Ταγματάρχη Δημήτριο Κασλά υπερασπίζεται μετά μανίας το 731 από τα ατελείωτα κύματα των Ιταλών που επιτίθενται με περίσσια ορμή και θάρρος, προκειμένου να αποδείξουν στον Ιταλό δικτάτορα οτι είναι οι καλύτεροι στρατιώτες που διαθέτει ο στρατός του.
Οι απώλειες για τον Ιταλικό στρατό είναι τεράστιες.
Αλλά και για το Τάγμα που υπερασπίζεται το ύψωμα το τίμημα είναι τεράστιο.
Από ενα και μόνο λόχο 250 ατόμων επιζούν μόνο 4 φαντάροι...
Η μορφολογία του λόφου καταστρέφεται τελείως αυτές τις 17 ημέρες επιθέσεων από την ποσότητα και την ισχύ των πυρών που δέχεται, με αποτέλεσμα ο λόφος να κοντύνει κατά 5 μέτρα !!
Να σημειωθεί πως ο λόφος αυτός δεν κατακτήθηκε ποτέ !!
Οι υπερασπιστές του αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν, μόνο με την συνθηκολόγηση και την παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς...
Εδώ λοιπόν στο ύψωμα 731 γράφτηκε, πως η ψυχή νικάει την δύναμη.
Εδώ στο θρυλικό ύψωμα 731 ακόμα και οι νεκροί πολέμησαν.
Τα κομματιασμένα πτώματα των συντρόφων τους αλλά και του εχθρού όπως ήταν στοιβαγμένα και ανακατεμένα γίνονταν ταμπούρια που προστάτευαν τους ζωντανούς υπερασπιστές του.
Σαν σήμερα 9 Μαρτίου 1941 κάποιοι Έλληνες έκαναν το ακατόρθωτο.
Σταμάτησαν με τη δύναμη της ψυχής τους την Ιταλική πολεμική μηχανή και έδωσαν μαχόμενοι, την ίδια τους τη ζωή για να σταματήσουν τους Ιταλούς κατακτητές
Όσοι από αυτούς κατάφεραν να αναπαυθούν μέσα σε κάποιο πρόχειρο τάφο, το μόνο που ζητούν από εμάς είναι να τους θυμόμαστε έστω μόνο μία φορά το χρόνο.
Έδωσαν για μας ότι είχαν και δεν είχαν.
Χωρίς βοήθεια από συμμάχους, μόνοι τους, νηστικοί, άυπνοι και εξαθλιωμένοι αλλά οπλισμένοι με τα ισχυρότερα όπλα γνωστά στον άνθρωπο, την δύναμη της ψυχής και την θέληση για ελευθερία, έκαναν όλο τον πλανήτη να υποκλιθεί μπροστά στη δύναμη και το μεγαλείο της ψυχής τους.
Θυσίασαν αυτό που ήταν και αυτό που θα γίνονταν αν δεν είχαν πεθάνει για μας.
