Σε μια «ιταμή πρόκληση» σε βάρος της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού προχώρησε το «Έθνος της Κυριακής», με την προσφορά του βιβλίου «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. Το συγκεκριμένο βιβλίο βρίθει «εθνικιστικού και ρατσιστικού περιεχομένου», το οποίο παραπέμπει σαφέστατα σε. σύσταση «εγκληματικής οργάνωσης»...
Διαβάστε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα για να. φρίξει η συνείδηση κάθε «προοδευτικού πολίτη»: «Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή». «.Να μάθεις να υπακούς. Μονάχα όποιος υπακούει σε ανώτερο του ρυθμό είναι λεύτερος. Να μάθεις να προστάζεις. Μονάχα όποιος μπορεί να προστάζει είναι αντιπρόσωπός μου απάνω στη γης ετούτη. Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Ν' αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους, να ζητάς συντρόφους!» «Που πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε! Σκύβω κι αφουγκράζουμαι την πολεμική τούτη Κραυγή στα σωθικά μου. Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του Αρχηγού, ξεκαθαρίζω τη φωνή του, δέχουμαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του. Ναι, ναι δεν είμαι τίποτα. Ένας αχρείος φωσφορισμός απάνω στην υγρή πεδιάδα, ένα άθλιο σκουλήκι που σούρνεται και αγαπάει, φωνάζει και μιλάει για φτερούγες, μια ώρα, δύο ώρες, κι ύστερα το στόμα του φράζει με χώματα. Άλλη απόκριση οι σκοτεινές δυνάμεις δε δίνουν».
«Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα. Το περασμένο, το τωρινό και το μελλούμενο». «.Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιό τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει». «Φωτιά! Να το μέγα χρέος μας σήμερα, μέσα σε τόσο ανήθικο κι ανέλπιδο χάος. Πόλεμο στους άπιστους! Άπιστοι είναι οι ευχαριστημένοι, οι χορτασμένοι, οι στείροι. Το μίσος μας είναι χωρίς συμβιβασμό, γιατί κατέχει πως καλύτερα, βαθύτερα από τις ξέπνοες φιλάνθρωπες αγάπες, δουλεύει τον έρωτα. Μισούμε, δε βολευόμαστε, είμαστε άδικοι, σκληροί, γιομάτοι ανησυχία και πίστη, ζητούμε το αδύνατο, σαν τους ερωτευμένους. Φωτιά, να καθαρίσει η γης!»
«Η εποχή μας δεν είναι στιγμή Ισορρόπησης, οπόταν η ευγένεια, ο συμβιβασμός, η ειρήνη, η αγάπη θα τανε γόνιμες αρετές». «.Ο πόλεμος είναι ο νόμιμος άρχοντας του καιρού τούτου. Σήμερα, άρτιος, ενάρετος άνθρωπος είναι μονάχα ο πολεμιστής. Γιατί μονάχα αυτός, πιστός στη μεγάλη πνοή του καιρού μας, γκρεμίζοντας, μισώντας, επιθυμώντας, ακολουθεί το σύγχρονο πρόσταγμα του Θεού μας». «.Αν είσαι πολεμιστής, μη λυπάσαι, δεν είναι στην περιοχή του χρέους σου η συμπόνια. Σκότωνε τον οχτρό ανήλεα. Μέσα από το σώμα του οχτρού άκου το Θεό να φωνάζει: «Σκότωσε το σώμα τούτο, μ' εμποδίζει, σκότωσε το να περάσω».
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω - και σύμφωνα με τον κατεστημένο τρόπο σκέψης - εδώ έχουμε ένα «παραλήρημα» (για να χρησιμοποιήσουμε και μια πολυαγαπημένη έκφραση των πανταχού «προοδευτικών») «εθνικισμού και ρατσισμού», διαποτισμένο με ύμνους στον πόλεμο, τη βία, την εξολόθρευση του εχθρού. Έννοιες όπως η πειθαρχία, η υπακοή, η αποδοχή εντολών του Αρχηγού, η αποθέωση της Ράτσας, η προτροπή για πόλεμο ενάντια στους αντίθετους (άπιστους), η αποδοχή του μίσους ως ζωτικού συναισθήματος, η νομιμοποίηση του πολέμου ως ενάρετη ασχολία, η εξόντωση του εχθρού δίχως έλεος, όλα αυτά θα δημιουργούσαν πολλά προβλήματα στον Νίκο Καζαντζάκη, αν ζούσε σήμερα. Άντε να εξηγούσε τι πραγματικά εννοούσε με τα γραφόμενά του. Ο αντιεισαγγελέας Βουρλιώτης θα του έφτιαχνε πόρισμα συμμετοχής σε «εγκληματική οργάνωση», ενώ οι ειδικές εφέτες ανακρίτριες θα τον ανέκριναν πυρετωδώς για τα λεγόμενά του. Ειδικά για εκείνες, ας αποτυπώσουν καλά στο νου τους τα λόγια αυτά για να μην τα αποδώσουν λανθασμένα σε Χρυσαυγίτες, αν τυχόν τα δουν δημοσιευμένα κάπου ή τα ακούσουν ηχογραφημένα. Έκαναν μια φορά το λάθος με την ρήση του Καντ, ας μην εκτεθούν ξανά.
Ευτυχώς, ο Καζαντζάκης δεν ζει για να υποστεί αυτή την ταλαιπωρία. Αν θέλουν, όμως, μπορούν να αποταθούν στο «Έθνος» και να ρωτήσουν τον Μπόμπολα γιατί μοιράζει ως δώρο βιβλία με περιεχόμενο, το οποίο άνετα θα μπορούσε να θεωρηθεί «φασιστικό» και «ρατσιστικό». Αν, μάλιστα, σκεφτούμε ότι πριν λίγο καιρό ο Μπόμπολας έδωσε ως δώρο ένα άλλο βιβλίο του Καζαντζάκη, το «Ισπανία», το οποίο αποτελεί έναν ύμνο προς τους Εθνικιστές Φαλαγγίτες του Ισπανικού εμφυλίου («Έφυγα, βαθιά κρατώντας στο νου μου τα λόγια του νέου φαλαγγίτη. Και περισσότερο από τα λόγια, την έκφραση του προσώπου, τον τόνο της φωνής, τη φλόγα του ματιού του. Ένιωθα πως μιλούσαν με το στόμα του εκατομμύρια νέοι σήμερα σε όλον τον κόσμο.»), ίσως θα πρέπει να εξεταστεί ο εκδότης του «Έθνους» για το αν με τις «προσφορές» του τίθεται εκτός του περιβόητου «συνταγματικού τόξου». Έτσι κι αλλιώς, τα χρήματα δεν έχουν Ιδεολογία. Αντιθέτως, για κάποιους, πολύ πιθανόν, τα χρήματα να είναι η μόνη «Ιδεολογία» στην οποία πιστεύουν.
Γιώργος Μάστορας
www.xryshaygh.com
