Του Γιάννη Μπελεγρίνη
Η πόλη των ημερών. Η Αμφίπολη. Το ενδιαφέρον είναι στραμμένο εκεί, λόγω των σημαντικών αρχαιολογικών ανασκαφών που γίνονται. Αν πας όμως λίγο πιο κάτω (ή λίγο πιο πάνω για να είμαστε ακριβείς γεωγραφικά), τα δεδομένα για τους τοπικούς κατοίκους είναι εντελώς διαφορετικά. Με τον σύγχρονο πολιτισμό… να μοιάζει κάτι μακρινό. Kαι ένα κράτος που φαίνεται ανίκανο να βοηθήσει.
Κάπως έτσι ξετυλίγεται και η ιστορία του Καπνόφυτου. Ένα χωριό στα βόρια του νομού Σερρών, το οποίο τυχαίνει να βρίσκεται στον ίδιο ακριβώς νομό με την πολυσυζητημένη Αμφίπολη. Εκεί, φυσικά, δεν υπάρχουν φώτα, κάμερες και… πρωθυπουργοί να το επισκέπτονται.
Ας τα πάρουμε με την σειρά. Στο συγκεκριμένο χωριό, δεν έχουν τηλεόραση. Δηλαδή, συσκευές έχουν. Και αποκωδικοποιητές έχουν. Αλλά το μόνο που μπορείς να δεις στους δέκτες αυτή την στιγμή, εν έτη 2014, είναι το απόλυτο «μαύρο». Ούτε το πολυδιαφημισμένο ψηφιακό σήμα έχει καταφέρει να φέρει αποτέλεσμα. Μια παροχή όπως η τηλεόραση, που είναι αυτονόητη στην εποχή μας, σε μια μάλιστα –στα χαρτιά τουλάχιστον- ευρωπαϊκή χώρα.
Το θέμα της τηλεόρασης εδώ είναι πρακτικό για τους κατοίκους (ενημέρωση + ψυχαγωγία), αλλά παράλληλα δείχνει και την σημαντικότατη έλλειψη υποδομών. Σκεφτείτε το: το κράτος δεν μπορεί να παρέχει σε πολίτες του κάτι τόσο απλό τεχνολογικά, για την εποχή μας.
Τα ευτράπελα στο εν λόγω χωριού δεν σταματούν όμως εδώ. Τα λεωφορεία προς την κοντινότερη πόλη, κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, πραγματοποιούν δρομολόγια μόλις 2 φορές (!) την εβδομάδα. Αν κάποιος δεν έχει δικό του αυτοκίνητο και θέλει να μετακινηθεί με ταξί, θα πρέπει να πληρώσει περίπου 40 ευρώ πήγαινε- έλα! Κάτι που σίγουρα είναι δύσκολο να γίνεται σε συχνή βάση, λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας. Από Σεπτέμβρη τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, με πρωινά δρομολόγια τις καθημερινές (λόγω και των σχολίων). Και όποιος… πρόλαβε, πρόλαβε.
Το «μαγικό» ίντερνετ, έφτασε εκεί μόλις φέτος. Ναι, πριν δεν υπήρχε ούτε αυτό! Ας βάλουμε για λίγο τον εαυτό μας, εμείς… οι πρωτευουσιάνοι, σε αυτή τη θέση. Να φανταστούμε εμάς σε ένα μέρος, χωρίς τηλεόραση, χωρίς συγκοινωνίες προς τον «έξω κόσμο» και χωρίς ίντερνετ (το οποίο έφτασε στο χωριό φέτος). Πάλι καλά να λέμε, δηλαδή, που οι κάτοικοι έχουν ρεύμα και επίσης δεν χρειάζεται… να κατεβαίνουν με στάμνες στην πλατεία του χωριού για να πάρουν νερό, όπως γινόταν πριν αρκετές 10ετίες.
Η περίπτωση του Καπνόφυτου, είναι μόνο ένα παράδειγμα, που δείχνει την μεγάλη έλλειψη υποδομών που υπάρχει σε πολλά χωριά της Ελλάδας. Κι ας έχουμε φτάσει στο 2014. Μέρη που μπορεί να διαθέτουν φυσική ομορφιά αλλά, με την απουσία του κράτους εκεί, σε πολλούς τομείς μοιάζουν βγαλμένα από το μακρινό παρελθόν. Ακόμα κι αν τα φώτα της δημοσιότητας τύχει να στραφούν κάπου εκεί δίπλα, όπως συμβαίνει τώρα με την Αμφίπολη, αυτά παραμένουν «αόρατα». Παραμένουν στο «σκοτάδι».
todomino.blogspot.gr
