Η Χρυσή Αυγή… με τα μάτια μιας Ελληνίδας
Όλα ξεκίνησαν μια νύχτα του Οκτωβρίου όταν ξαφνικά έπεσα πάνω σε ένα site της Χρυσής Αυγής. Πολλά είχα ακούσει κατά καιρούς, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά… Κάποιοι μιλούσαν για πατριώτες που μοναδικό στόχο είχαν το καλό της πατρίδας και των Ελλήνων. Κάποιοι άλλοι για ναζιστές, φασίστες που διψούσαν για εξουσία, και δε δίσταζαν μπροστά σε οποιαδήποτε βιαιοπραγία.
Από πολύ μικρή έμαθα να αγαπάω την πατρίδα και το στρατό… Θυμάμαι τον πατέρα να μου λέει ιστορίες για τον παππού μου όταν υπηρετούσε φαντάρος στη Δράμα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, μέχρι τη στιγμή που σκοτώθηκε από τους κομμουνιστές.
«Να πάμε στη Δράμα παιδί μου, να δεις το μνημείο πεσόντων που έφτιαξαν για τον παππού σου και όσους σκοτώθηκαν, για να απαλλαγεί από αυτούς τους βρωμιάρηδες η Ελλάδα μας»
Χωρίς να σκεφτώ και πολύ, κατευθυνόμενη από ένα παράξενο συναίσθημα μεταξύ δέους και περιέργειας, στην αρχή, αποφάσισα να έρθω σε επαφή με την ΧΑ. Μέσα μου είχα τόσο αβίαστα υιοθετήσει όλα τα θετικά που είχα ακούσει αλλά ταυτόχρονα ήθελα να διασταυρώσω και τα αρνητικά. Πρόκειται όντως για φασίστες που διψάνε για εξουσία; Που δεν έχουν αγάπη μέσα τους; Που είναι τόσο «άγριοι» ώστε να μην τολμάς να εκφράσεις άλλη άποψη πέραν της δική τους;
Το πρώτο βήμα έγινε, η πρώτη επικοινωνία. Λίγες πληροφορίες στην αρχή για το ομώνυμο κόμμα που κατεβαίνει στις εκλογές, ποιες αρχές το διέπουν και τι μπορεί να υποσχεθεί. Σιγά, σιγά άρχισα να μελετάω κάθε αναρτημένο στην ιστοσελίδα άρθρο, κάθε δράση και κάθε βίντεο. Άρχισα να παρατηρώ ομοιογένεια, συνοχή και συγκρότηση στο λόγο. Το όραμα ήταν ξεκάθαρο. Όχι δεν διψούσαν για εξουσία και δόξα, μιλούσαν για την πατρίδα μας, για τη χώρα που ανέθρεψε μεγάλους ήρωες, τη χώρα που μας ανήκει!!! Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!!!
Μετά ήρθαν οι άνθρωποι να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο την θετική εικόνα. Πειθαρχία, ομοψυχία, γνώση αλλά πάνω από όλα ψυχή! Στα πρόσωπά τους διέκρινα εντιμότητα, ειλικρίνεια και μπέσα. Μα πάνω απ όλα διέκρινα αυτό που είχε ανάγκη η χώρα τη συγκεκριμένη στιγμή, τον πατριωτισμό! Πατριώτες, με την έννοια της αγάπης για την πατρίδα! Πατριώτες που ξεπρόβαλαν μέσα από ένα σωρό προδότες που μας έχουν περικυκλώσει τον τελευταίο καιρό, με μόνο τους μέλημα την καταστροφή της χώρας και την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων. Σ αυτούς ήταν ξεκάθαρη η δίψα για εξουσία, μη διστάζοντας να δημιουργήσουν την απόλυτη αναρχία και το χάος στο πέρασμά τους. Και όλα αυτά στο όνομα της πατρίδας, πόση υποκρισία. Οι ίδιοι που μιλούσαν για φασισμό ήταν οι μεγαλύτεροι ανθέλληνες που ίσως γνώρισε ποτέ η ιστορία της Ελλάδας.
Το τοπίο είχε ξεκαθαρίσει πια. Και τα τελευταία σύννεφα αμφιβολίας είχαν αρχίσει να χάνονται.
Φασίστες; Πατριώτες.
Διψούν για εξουσία; Αγαπούν την πατρίδα.
Βίαιοι; Πειθαρχημένοι.
Απόλυτοι; Με επιχειρήματα.
Ακραίοι; Όταν οι περιστάσεις το καλούν.
Οι απαντήσεις δόθηκαν ήδη από μόνες τους.
Και τότε ήρθε το μεγάλο για μένα εγχείρημα, η συμμετοχή μου στην πορεία για τα ΙΜΙΑ στις 28 Ιανουαρίου 2012. Και τότε ήταν που αντίκρισα από κοντά το μεγαλείο της ΧΑ. Όλα τα παραπάνω ήταν ξεκάθαρα συγκεντρωμένα στα λόγια που ειπώθηκαν εκείνο το παγωμένο απόγευμα. Το όραμα, η πειθαρχία, ο πατριωτισμός! Τα συναισθήματα απερίγραπτα, το κλίμα ενθουσιώδες, τα λόγια ελπιδοφόρα!
«Πατέρα, να πάμε στη Δράμα να δούμε το μνημείο πεσόντων που έφτιαξαν για τον παππού και όσους σκοτώθηκαν, για να απαλλαγεί από αυτούς τους βρωμιάρηδες η Ελλάδα μας, και να τους πούμε ότι δεν χάθηκαν άδικα, υπάρχει ακόμα ελπίδα, εγώ είχα την τύχη να την αισθανθώ από κοντά»
Α.Χ.
